فیبر نوری هیبریدیبه یک شبکه یا سیستم ارتباطی اشاره دارد که از ترکیبی از انواع مختلف فیبرهای نوری در یک زیرساخت استفاده می کند. به طور معمول، این شامل استفاده از فیبرهای تک حالته و چند حالته برای بهینه سازی شبکه برای کاربردهای مختلف است.
در اینجا اجزای کلیدی یک سیستم فیبر نوری هیبریدی آمده است:
1. فیبر تک حالته (SMF): این نوع کابل فیبر نوری به گونه ای طراحی شده است که نور را مستقیماً به هسته فیبر با تنها یک حالت انتشار منتقل کند. در مقایسه با فیبر چند حالته قطر هسته کمتری دارد و به دلیل تضعیف سیگنال کمتر برای انتقال از مسافت های طولانی مناسب است. فیبرهای تک حالته معمولاً در کاربردهایی که پهنای باند بالا و فواصل طولانی‌تر مورد نیاز است استفاده می‌شوند.
2. فیبر چند حالته (MMF): فیبر چند حالته قطر هسته بزرگتری دارد و به چندین حالت نور اجازه انتشار در فیبر را می دهد. معمولاً برای انتقال با فاصله کوتاه‌تر استفاده می‌شود و برای برنامه‌هایی با پهنای باند کمتر در مقایسه با فیبرهای تک حالته مقرون به صرفه‌تر است.
یک شبکه فیبر نوری ترکیبی ممکن است از فیبرهای تک حالته برای اتصالات ستون فقرات از راه دور بین ساختمان‌ها یا بین شهرها و از فیبرهای چند حالته برای اتصالات کوتاه‌تر در ساختمان‌ها یا مراکز داده استفاده کند. این رویکرد به شبکه اجازه می دهد تا تعادل بین هزینه و عملکرد را متعادل کند و زیرساخت را برای نیازهای مختلف ارتباطی بهینه کند.
سیستم‌های فیبر نوری ترکیبی معمولاً در مخابرات، مراکز داده و سایر محیط‌های شبکه‌ای که ترکیبی از اتصالات بلند و کوتاه ضروری است، استفاده می‌شوند. انتخاب بین فیبرهای تک حالته و چند حالته به عواملی مانند فاصله انتقال مورد نیاز، نیاز به پهنای باند و ملاحظات بودجه بستگی دارد.
زمان ارسال: نوامبر-17-2023